Νύχτα το Πήρες;

Γράφει η Θεοδώρα Α.

Η Ανατομία της Εξέτασης για την Άδεια Οδήγησης

Οι περισσότερες κάποια στιγμή της ζωής μας φτάνει ο κόμπος στο χτένι και θέλουμε να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, να οδηγήσουμε το δικό μας αυτοκίνητο! Και κάνουμε καλά, γιατί βαρεθήκαμε να βασιζόμαστε στο γκόμενο ή απλά έχουμε τέτοιο, αγανακτήσαμε με τις αυξήσεις στα εισιτήρια του λεωφορείου, μισήσαμε την αγένεια των υπαλλήλων του ΚΤΕΛ που μας θυμίζει αυτή των υπαλλήλων στις γραμματείες των σχολών μας. Επομένως ξοδεύουμε χρόνο και χρήμα για να πραγματοποιήσουμε αυτό το εγχείρημα.

Όλοι λοιπόν γνωρίζουν ότι αν είσαι αρκετά επιδέξια οδηγός ή έχεις τύχη παίρνεις ένα μήνα μετά την εξέταση μια κάρτα με μια φωτογραφία που σε απεικονίζει κακοβαμμένη και με ύφος κατάδικου η οποία γράφει πάνω «άδεια οδήγησης» και σου δίνει το δικαίωμα να καβαλήσεις οποιοδήποτε πεζοδρόμιο βρεθεί βολικό!

Με την προηγούμενη πρόταση δεν εννοώ ότι οι γυναίκες είμαστε χειρότερες οδηγοί από τους άντρες, εννοώ μόνο ότι συνήθως όταν παίρνουμε την άδειά μας είμαστε πραγματικά αρχάριες, δεν έχουμε εμπειρία στο τιμόνι! Απ’ την άλλη οι περισσότεροι άντρες οδηγούν απ’ τα πέντε επειδή οι πατεράδες τους ερμήνευσαν το ότι έβλεπαν Transformers ως ιδιαίτερη κλίση στο αυτοκίνητο σε συνδυασμό με την προνοητική τους φροντίδα να μην τους γίνει ο γιός θηλυπρεπής(sic). Ε λοιπόν τους έχω νέα: Κι εμείς βλέπαμε Transformers και ξέραμε και το τραγουδάκι απ’ έξω κι ας μην ξέραμε τότε Αγγλικά.

Παρ’ όλα αυτά για να γυρίσουμε στο θέμα μας, φτάσαμε είκοσι και βάλε και δεν ξέρουμε τι σημαίνει καρμπιρατέρ (τι είναι, ξέχασα, αλήθεια). Είπαμε επομένως ότι όταν τα καταφέρεις και σου δώσουν δίπλωμα ξέρουμε τι γίνεται. Όταν κοπείς όμως ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται; Θα σας περιγράψω την ανατομία μιας αποτυχημένης απόπειρας απ’ την προσωπική μου εμπειρία. Πρώτα μπαίνεις μέσα ψαρωμένη και λες το διαβόητο ποίημα «ελέγξαμε τα λάστιχα και τις πόρτες. Ρυθμίζω το κάθισμά μου. Ρυθμίζω τον εσωτερικό καθρέφτη, και οι πλαϊνοί είναι εντάξει. Ελέγχω τα φώτα, τα φλας κλπ. Βάζω μπρος.» Υπάρχει περίπτωση να σε διακόψει κάποιος απ’ τους δύο εξεταστές για να σε προσβάλλει χωρίς λόγο. Στην πορεία ίσως υποστείς bulling, ξέρεις, να σου κάνουν παρατηρήσεις και να μιλάνε υποτιμητικά για την οδήγησή σου σα να μην είσαι μπροστά. Αν καταφέρεις και φτάσεις χωρίς να κάνεις μ@#$ στο μέρος που θα σου υποδείξουν για παρκάρισμα, γωνία και επί τόπου στροφή έχει καλώς. Διαφορετικά σου λένε να σταματήσεις στην άκρη και σε πετάνε σαν τσούλα έξω απ’ το αυτοκίνητο. Αν είσαι μακριά απ’ το κέντρο δεν αφορά κανένα, bitch! Κόψε το λαιμό σου και βρες ένα ταξιτζή για να δεις τι θα πει πραγματική αγένεια.

Επιστρέφουμε με αισιοδοξία στο ενδεχόμενο όπου κάνεις παρκάρισμα προσπαθώντας να δεις πίσω απ’ το μαλλί της εξετάστριας που μοιάζει με βαλσαμωμένο κουνάβι. Τα κατάφερες, άξια! Αν οι εξεταστές σου ευχηθούν κάτι ευχάριστο βγαίνοντας, σου πουν συγχαρητήρια ή απλά γεια, τότε μάλλον δε βρίσκεσαι στην Ελλάδα ή οι εξεταστές τα κατάφεραν και θα βγουν στη σύνταξη και θα πάρουν και το εφάπαξ, δηλαδή πάλι δεν είσαι στην Ελλάδα.

Εντούτοις προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλες να το προσπαθήσουν και να πάνε στην εξέταση με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία. Και μια καλή ατάκα έτοιμη για ν’ απαντάνε στην αιώνια ερώτηση «νύχτα το πήρες;».

Love, Theodora.