Κάνουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε;

Γράφει η Κωνσταντίνα Π.

Σας καλωσορίζω στον κόσμο μου!!

Το να κάνουμε αυτό που πραγματικά επιθυμούμε, φαντάζει στον καθένα μας κάτι το ονειρικό. Ποιος δε θα’θελε να μπορούσε να αξιοποιεί τον χρόνο του με τα πραγματικά ενδιαφέροντα του; Πόσοι όμως είναι αυτοί που πραγματικά το κάνουν; Αν εγώ σας πω ότι π.χ σε ένα μήνα από σήμερα θα τελειώσει ο κόσμος και όλα γύρω μας θα καταστραφούν, όλοι μας θα τρέχουμε πανικόβλητοι για να πραγματοποιήσουμε κάθε επιθυμία μας, κάθε όνειρο μας. Δε θα θέλουμε να πάει χαμένη ούτε μια στιγμή, ούτε ένα λεπτό.

Ενώ ο κόσμος είναι διάπλατα ανοιχτός για να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας, για κάποιο λόγο εμείς κάνουμε πίσω. Είτε τα αφήνουμε στην άκρη του μυαλού μας να παραμένουν ως απλοί παρατηρητές, είτε κρυβόμαστε πίσω από δικαιολογίες, που μας επαληθεύουν κάθε φορά την έμφυτη απορία μας γιατί παραμένουν απραγματοποίητα.

Πολλές φορές η καθημερινότητα είναι αυτή που μας καταβάλλει και μας κάνει να ξεχνάμε τον πραγματικό λόγο που μας έχει φέρει ο Θεός σε αυτόν τον κόσμο. Ασχολιόμαστε συνεχώς με την δουλειά μας, ψάχνοντας τρόπους ώστε να αποκτήσουμε περισσότερα χρήματα π.χ. ξεχνώντας έτσι τον πραγματικό λόγο που ήρθαμε στη ζωή. Ακούμε ανθρώπους να λένε ότι: {όταν δεν εργάζομαι δεν έχω τι να κάνω}..

μα είναι δυνατόν;

Και όμως…..

Ο κυριότερος λόγος που δεν πραγματοποιούμε τις επιθυμίες μας είναι ο φόβος (ανασφάλεια=φόβος).

Οι περισσότεροι άνθρωποι αποφεύγουμε να έρθουμε αντιμέτωποι ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Διακατεχόμαστε από λογιών λογιών φόβους, που σπάνια συζητάμε. Όλοι όμως οι φόβοι έχουν μια κύρια πηγή. Είναι ένας φόβος που λίγοι αντιλαμβανόμαστε.

Στην πραγματικότητα είναι ο φόβος του θανάτου (Ας μην μας φοβίζει πια αυτή η λέξη). Απασχολούμε έτσι, συνεχώς το μυαλό μας με πράγματα που συχνά είναι αδιάφορα στον πραγματικό κόσμο ίσως και ανούσια.

Μόνο όταν συνειδητοποιήσουμε την αθανασία της ψυχής, είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Μόνο όταν καταφέρουμε να κάνουμε πράγματα που θα μας βγάλουν από αυτόν τον κύκλο άνεσης, θα γνωρίσουμε την πραγματική ευτυχία. Π.χ. ένας αναπάντεχος έρωτας θα μπορούσε να μας βγάλει από τον κύκλο άνεσης. Αν καταφέρουμε να αφεθούμε σε αυτόν, θα νιώσουμε πραγματική τελειότητα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν θα πονέσουμε. Για αυτό άλλωστε και ο Θεός Έρως απεικονίζεται με ένα βέλος. Προκαλεί ανησυχία, ένταση, μας φέρνει στην επιφάνεια έντονα συναισθήματα

Στόχος μας θα πρέπει να είναι η πραγματοποίηση κάθε επιθυμίας μας και τίποτε λιγότερο. Θα πρέπει να είμαστε απαιτητικοί από τον εαυτό μας σε αυτόν τον τομέα. Πολλοί π.χ. κάνουμε σχέση γιατί έτσι μας επιτάσσει η κοινωνία. Συχνά ακούμε να λένε: <<όλοι παντρεύονται άρα και εγώ θα πρέπει.>>,<<Πολλοί στα 30 τους έχουν παιδί. Και εγώ θα πρέπει να κάνω.>>. Ή κάνουμε σχέση γιατί δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι.

Πόσο λάθος είναι όμως αυτό; Αν βρεθούμε μέσα σε μια σχέση για να καλύψουμε τέτοιου είδους κενά, τότε δεν έχουμε πραγματοποιήσει έναν από τους στόχους μας: την συντροφικότητα από επιλογή. Ο άνθρωπος που έχουμε δίπλα μας(σύντροφος), θα πρέπει να είναι πραγματική επιλογή από μέσα μας και δεν τον επιλέγουμε για ¨κολλητό¨,αλλά για άνθρωπο που θα μοιραστούμε τα πάθη μας αρχικά αλλά και τους κοινούς μας στόχους για τους οποίους έχουμε έρθει πάνω σε αυτή τη γη. Δεν είναι απαραίτητο όλοι οι άνθρωποι να έχουν σύντροφο για να είναι ευτυχισμένοι. Ούτε και να τεκνοποιήσουμε απαραιτήτως. Σίγουρα είναι κάτι που μας τελειοποιεί σαν όντα, αλλά σκεφτείτε: πόσοι άνθρωποι ασκητεύουν και είναι πραγματικά ήρεμοι πράοι και ευτυχισμένοι??

Ο μεγάλος συγγραφέας G.Wells στην αυτοβιογραφία του λέει κάτι το πολύ σημαντικό:<<Από την αρχή του χρόνου, οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν ότι παλεύουν με την ζωή επειδή αυτή καταλήγει αναπόφευκτα στον θάνατο. Η ζωή είναι ένα χαλί που κάποιος το τραβά σιγά-σιγά κάτω από τα πόδια τους, μέχρι να πέσουν. Έτσι, οι περισσότεροι άνθρωποι αισθάνονται ότι η ζωή τους είναι βασικά ένας αγώνας ενάντια στις περιστάσεις. Τώρα, μπορείς να πεις σε έναν άνθρωπο:ναι, βγάζεις το ψωμάκι σου, συντηρείς την οικογένειά σου, αγαπάς και μισείς, τρέχεις πίσω από τις χίμαιρες των μικρών επιθυμιών σου, αλλά ΤΙ ΑΛΗΘΙΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;; Αυτή η ερώτηση απευθύνεται σε όλα τα είδη των ανθρώπων…..βγάλε αυτή την κεντρική ασχολία τους από την ζωή τους, καταδίκασέ τους απλά στο να <<ζουν>> και σύντομα θα θέλουν να αυτοκτονήσουν. Πίσω από αυτό κρύβεται ένα απλό μυστικό :

Όλοι φοβούνται να σκεφτούν τον θάνατο, γιατί αυτού του είδους οι βαθιές σκέψεις τους αναγκάζουν να συνειδητοποιήσουν ότι ζουν άστοχα, χωρίς να κάνουν τίποτε ουσιαστικό. Στην πραγματικότητα δεν ζουν: απλώς συνεχώς σχεδιάζουν να ζήσουν..>>

Η Πραγματική τελειότητα θα επιτευχθεί επομένως, με την συνειδητοποίηση του τι πραγματικά μας κάνει ευτυχισμένους. Μόνο με αυτό θα πρέπει να ασχοληθούμε στη ζωή μας λοιπόν.

Η αληθινή ευτυχία ξεκινάει από μέσα μας. Δεν μπορούμε να θέλουμε να τα βρούμε με τους άλλους, αν προηγουμένως δεν τα έχουμε βρει με τον ίδιο μας τον εαυτό. Θα πρέπει επομένως να ακολουθήσουμε την συμβουλή των σοφών:

ΖΗΣΕ ΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ, ΖΗΣΕ ΑΨΟΓΑ ΚΑΘΕ ΣΟΥ ΣΤΙΓΜΗ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΟΥ…