Λένε ότι η ευτυχία είναι ένα ζευγάρι χέρια. Εγώ την βρήκα σε τέσσερα πατουσάκια.
Από τη: Μαρία Κοραχάη
Animal planet.
Πάντα παρατηρούσα ,ή έτρεχα να χαϊδέψω, τα μικρά σκυλάκια στον δρόμο. Ποτέ μου δεν είχα αλλά μπορούσα να φανταστώ πόσο ωραίο πρέπει να είναι να έχεις να φροντίζεις ένα μικρό τριχωτό διαολάκι κάθε μέρα. Πήραμε τον Πάρη, ένα πανέμορφο maltese, από ένα pet shop στον Πειραιά. Μέχρι τότε δεν είχα πάει ποτέ μου σε pet shop. Μαγεύτηκα από τις αξιολάτρευτες μουσουδίτσες που χώνονταν ανάμεσα στα κάγκελα των κλουβιών, κλαψουρίζοντας, σαν να έψαχναν να βρουν στα μάτια σου τη "μαμά" που περίμεναν. Ο Πάρης, ήταν το πιο ήσυχο απ'όλα και φαινόταν να περιμένει στωικά να έρθει κάποια "μαμά" και γι αυτόν. Η μαμά ήρθε μάλλον πιο γρήγορα απ'ότι περίμενε χαρίζοντάς του τη ζεστασιά και την αγάπη που αναζητούσε να βρει εκείνες τις ώρες μοναξιάς κλεισμένος σε ένα κλουβί.
Love France, love Paris.
Σήμερα ο μικρούλης μας είναι ενός χρόνου και τελικά σήμανε πολύ περισσότερα από ένα τριχωτό διαολάκι. Έχει γίνει πια δικαιωματικά μέλος της οικογένειας, γεμίζοντας τις καθημερινές στιγμές μας όπως μόνο εκείνος ξέρει. Είναι αυτός που θα σε υποδεχτεί γαβγίζοντας χαρούμενα μόλις γυρίσεις κουρασμένη σπίτι, αυτός που θα σε τραβήξει από τον αστράγαλο για να πάτε βόλτα κι αυτός που θα κάτσει δίπλα σου στον καναπέ ακουμπώντας νωχελικά το πατουσάκι του στο πόδι σου, ως ένδειξη συμπαράστασης στη μοναξιά σου.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου