Γιατί δεν μπορώ να χωρίσω;

Παντρεμένη δεν είμαι. Όχι, όχι! Άσχημη δεν με λες. Όχι, όχι! Οικονομικά ανεξάρτητη, κοινωνικά ανεξάρτητη... γενικά ανεξάρτητη. Ναι, ναι!

Οι φίλοι μου δεν πιστεύουν την κατάστασή μου. Με ξέρουν. Ξέρουν πόσο δυναμική είμαι. Δεν μασάω με τίποτα και σε τίποτα. Έτσι νομίζουν τουλάχιστον. Με αυτόν, τον συγκεκριμένο τύπο, μπορείς να μου πεις γιατί έχω μασήσει;

Τον αγαπάω, λέω. Είμαι ερωτευμένη, λέω. Και στους άλλους και σε μένα. Ακούω την καρδιά μου λέω. Κι εκεί που το λέω, ακούω μέσα μου μια φωνή που με ρωτάει συνεχώς: “ευτυχισμένη είσαι;”

Όχι, όχι, όχι! Άρα, αυτό που ακούω αποκλείεται να είναι η καρδιά μου. Κάτι άλλο είναι.

Για την ώρα πάντως, την ψυχολόγο, Δήμητρα Ζάφειρα θα ακούσω. Την αλήθεια θα ακούσω...

Δεν μπορείς να είσαι μόνη

“Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν ούτε λεπτό μόνοι. Η αιτιολογία τέτοιων συμπεριφορών ανιχνεύεται σε μικρότερες ηλικίες, στη σχέση με τους σημαντικούς άλλους και κυρίως τη μητέρα. Η ανεξαρτητοποίηση, η διαφοροποίηση της προσωπικότητας δεν είναι κάτι που γίνεται ξαφνικά στην ενηλικίωση, αλλά κάτι που κατακτιέται πολύ νωρίς. Σου θυμίζω την εικόνα του παιδιού που “κρέμεται” από τη φούστα της μαμάς του για ασφάλεια. Εδώ η φούστα είναι η σχέση! Το άγχος αποχωρισμού πυροδοτεί φόβους και ανασφάλειες για το πώς και αν θα τα καταφέρω μόνη”.

Δεν θέλω να γίνω εγώ η κακιά

“Δε θέλεις και δεν αντέχεις να πληγώσεις ή να προκαλέσεις δυσάρεστα συναισθήματα στους άλλους; Τα “καλά παιδιά” είναι συνήθως αυτά που πατούν την μπανανόφλουδα”. Εμένα μου λες; “Σκέψου όμως” ρωτάει η κ.Ζάφειρα “γιατί κάποιος έχει την ανάγκη να είναι πάντα καλός, να μην δυσαρεστεί τους άλλους;” Γιατί έτσι γίνεται ευκολότερα αποδεκτός. Ε; “Ένας που δεν βάζει όριο, που δεν λέει ποτέ όχι, δεν ρισκάρει να τον απορρίψουν” συμπληρώνει η ψυχολόγος και συνειδητοποιώ ότι η κατάστασή μου είναι σοβαρή.

Ενοχική προσωπικότητα

“Κάποιοι θεωρούν ότι φταίνε εκείνοι διαρκώς για ό, τι γίνεται. Χρεώνονται την άσχημη πορεία της σχέσης και συνεχίζουν να προσπαθούν μήπως τη σώσουν. Κατά βάθος όμως μένοντας σε αυτή εισπράττουν κάτι που χρειάζονται: την τιμωρία!”. Τιμωρώ τον εαυτό μου ζώντας έναν φαύλο κύκλο σαν να μην μου αξίζει να ευτυχίσω. Έχω πρόβλημα. Το είπα εγώ. Γιατί όμως τιμωρώ τον εαυτό μου; “Επειδή δεν τα κατάφερα!” εξηγεί η ψυχολόγος και έχει απόλυτο δίκιο.

Δυσκολία ανάληψης ευθύνης

“Προτιμώ να είμαι σε μια σχέση να περνάω άσχημα και να το χρεώνω στον άλλον παρά να αναλάβω την ευθύνη του εαυτού μου”. Η ψυχολόγος Δήμητρα Ζάφειρα δεν μου αφήνει κανένα περιθώριο να δικαιολογηθώ. “Γιατί άραγε προτιμάς να μένεις σε μια σχέση που δεν περνάς καλά από το να ρισκάρεις να μείνεις μόνη ή να αναζητήσεις νέο σύντροφο; Το να μένεις στα λίγα και γνωστά δε σημαίνει ότι κάνεις εκπτώσεις στη ζωή; Αυτός που δεν μπορεί να χωρίσει είναι αυτός που δεν μπορεί να μείνει μόνος. Μόνος με τον εαυτό του. Προτιμά, λοιπόν, να ζει δυστυχής και παραπονιάρης! Αλλά για σκέψου: τη θέση του φταίχτη για τη δυστυχία εκεί την έχει ο άλλος. Το να μείνει αυτή η θέση κενή και ο υπεύθυνος για τη δυστυχία ή την ευτυχία μας να είναι ο εαυτός μας δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση”

Χαμηλή αυτοεκτίμηση

“Πολλοί φοβούνται ότι δεν θα βρουν κάποιον άλλον ή σκέφτονται: ποιος θα με θέλει τώρα;” επισημαίνει η κ.Ζάφειρα και απλά δεν έχω λόγια. Με παρακολουθεί; Με βλέπει; Διαβάζει το μυαλό μου; Συμβιβάζομαι, λοιπόν, με αυτό που έχω ακόμα κι αν δεν μου προσφέρει πλέον χάρα. Συμβιβάζομαι με αυτόν που με ταλαιπωρεί λες και το κάτι καλύτερο δεν είναι για μένα. Πώς έχω γίνει έτσι;

“Σίγουρα καθένας που αισθάνεται έτσι δεν εκτιμά ιδιαίτερα τις ικανότητές του, τον εαυτό του. Δεν πιστεύει ότι αξίζει γι’αυτό που είναι να τον αγαπήσει κάποιος άλλος εκεί έξω. Και βολεύεται στα λίγα” σύμφωνα με την ψυχολόγο και σύμφωνα με τη συμπεριφορά μου.

Και τώρα το λόγο έχουν τα μαθηματικά.... “Είσαι σε μια σχέση για να περνάς καλά. Αν δεν περνάς καλά και μένεις, γιατί μένεις; Προφανώς θεωρείς ότι σου αξίζει. Γιατί; Έφταιξες σε κάτι; Ή είσαι για τα λίγα;”

Εξάρτηση

“Υπάρχουν σχέσεις που αποστραγγίζουν συναισθηματικά και νομίζεις ότι δεν έχεις ενέργεια να πας παρακάτω. Στις “τοξικές”, εξαρτητικές σχέσεις επικρατεί ο χειρισμός, η υποτίμηση, τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα, τα πισωγυρίσματα. Και όσο και αν σας φαίνεται παράδοξο, στην κακοποίηση υπάρχει εξάρτηση του θύματος από το θύτη του, αλλά και το αντίστροφο” λέει η κ.Ζάφειρα και εγώ έρχομαι να επιβεβαιώσω ως ένδοξο θύμα βεβαίως-βεβαίως!