Στρίβειν δια του συγκατοικείν!!!

Γράφει η : Μαρία Θ. Γ.

Μόλις είχα τακτοποιήσει τα τελευταία ρούχα στη ντουλάπα και κοιτούσα γύρω απορημένη. Η σχέση μου με τον Π. είχε τα πρώτα της γενέθλια και το δώρο που μας έκανα ήταν να δεχτώ την συγκατοίκηση. '' Υπέροχα , όλα είναι υπέροχα'' επαναλάμβανα δυνατά (δε θυμάμαι απο πού είχα ξεσηκώσει τη συγκεκριμένη μέθοδο διαλογισμού)…

 

Rewind. Έξι μήνες πριν η ιδέα να μοιράζομαι τα ίδια four τοιχία με κάποιον άλλον, στην καλύτερη περίπτωση μου προκαλούσε εξανθήματα. Στη χειρότερη κρίση πανικού! Αλλά είχα μόλις μπει στα πρώτα – άντα και μαζί με τα κεράκια έπρεπε να σβήσω και παλιές συνήθειες. Φίλοι και γνωστοί με κοιτούσαν με συμπόνια καθώς έκοβα την τούρτα. Ετοίμαζα τον εαυτό μου για μια θέση στο ράφι!!!

Back to the future. Ένας μήνας μετά το μεγάλο βήμα. Ανάμεσα σε πεταμένα ρούχα, στοίβες από άπλυτα πιάτα και λοιπές εμορφιές εξακολουθούσα να παραμιλώ '' Υπέροχα, όλα είναι υπέροχα!!'' Ή μήπως όχι?

'' Μπορείς να χαμηλώσεις το ραδιόφωνο? Προσπαθώ να δώ τον αγώνα.'', άκουσα τον Π. να φωνάζει από το σαλόνι. Και εκεί η μέθοδος διαλογισμού μου απέτυχε παταγωδώς!!! Άφησα έναν πολεμικό αλαλαγμό και με ταχύτητα που θα ζήλευαν και οι οδηγοί της φόρμουλα 1 άρπαξα την τσάντα μου και τράπηκα σε φυγή.

Η συγκατοίκηση πρέπει να σου πηγαίνει. Να την έχεις. Είναι σαν τη μουσική. Όταν έχεις μεγαλώσει με Pink Floyd δεν μπορείς ξαφνικά να συχνάζεις στα μπουζούκια. Aπλά δεν γίνεται!!! Ή τουλάχιστον δεν γίνεται μόνο και μόνο επειδή όλοι ,συγγενείς και φίλοι, αποφάσισαν ότι ήρθε η ώρα να μοιραστείς τη φωλιά σου. Και αν απλά δεν θέλεις? Η αδυναμία δηλώνει ανικανότητα να ωριμάσεις ή απλά ότι δεν έχει έρθει εκείνη η στιγμή που θα θελήσεις να κάνεις διπλό το μονό σου στρώμα? Μήπως πέρα από την πίεση των γύρω σου, αυτό που πρέπει να εμπιστευτείς είναι μόνο το ένστικτό σου? Δεν άργησα να μάθω την αλήθεια....

Πέρασε ένας χρόνος από την άτακτη φυγή μου και πλέον χαζεύω το ενυδρείο που πρόσφατα έβαλα στο σαλόνι του μικρού μου διαμερίσματος. '' Υπέροχα, όλα είναι υπέροχα''. Σε λίγο θα έρθει ο Π. για φαγητό. Και αύριο το πρωί θα επιστρέψει στο σπίτι του. Και ίσως - κάποια στιγμή -ξαναπροσπαθήσω να μοιραστώ τη φωλιά μου με κάποιον άλλο. Αλλά προς το παρόν λέω να βάλω δυνατά το ραδιόφωνο, να χωθώ στην πολυθρόνα μου και να απολαύσω ένα ποτήρι κρασί!